13 yıldır, Organize Sanayi Bölgesi’ndeki bir fabrikanın otomasyon kısmında çalışan emekçi, son iki yıldır kendisine yıllık 10 TL artırım yapılmasına içerlendi. Birebir kısımda tıpkı işi yapan ve kendisinden daha sonra işe başlayan arkadaşlarının maaşına daha fazla artırım yapıldığını öne süren personel, sonradan mesaiye başlayanlara fazla maaş ödenmesine karşın, kendisine 2 yıldır 10’ar TL artırım yapılmasının hukuken hiçbir geçerliliği olmadığı üzere eşitlik prensibine de karşıt olduğunu tez etti.
İş Mahkemesi’nin kapısını çalan personel, 2.Noterliği’nin ihtarnamesiyle İş Kanunu’nun 5.maddesiyle iş mukavelesini haklı olarak feshettiğini argüman ederek kıdem tazminatı talebinde bulundu. Kendisiyle birebir tarihlerde ve hatta sonra işe başlayan arkadaşlarının maaşlarının daha yüksek olduğunu, gerek maaş bordrolarından gerekse banka hesap kayıtlarından ve şahit beyanlarından anlaşılacağını söyledi.
Haksız ve hukuka karşıt bu uygulama nedeniyle İş Kanunu’nun 5.maddesiyle iş kontratını haklı olarak feshettiğini argüman etti. Davalı patron ise davacının iş mukavelesinin feshini İş Kanunu’nun 5.maddesine dayandırmasının gerçek dışı olduğunu, İş Kanunu’ndaki eşitsizlik unsurunun eşit durumdaki personellerin farklı sürece tabi tutulmasını önlemeyi amaçladığını savundu. Tıpkı yahut misal işte çalışan, eğitim dereceleri birebir, kıdemleri eşit olan iki yahut fazla emekçinin niteliklerinin karşılaştırılarak yapılabileceğini, davacının işyeri şahsi sicil evrakından otomasyon elemanı olarak işe başladığının ve ilkokul mezunu olduğunun görüleceğini öne sürdü.
İşyerinde birebir kısımda çalışan 3 emekçinin daha olduğunu, bu personellerin hem çalışma hayatındaki deneyimleriyle, hem de okul olarak davacıdan daha önde olduklarını lisana getirdi. 1. İş Mahkemesi, iş mukavelesinin tazminata hak kazanmayacak formda sona erdiğini ispat külfetinin patrona ilişkin olduğuna dikkat çekti. Davalı patron tarafından davalı ile başka emekçiler ortasında ayrım yapıldığına hükmederek kıdem tazminatının ödenmesi gerektiğine karar verdi.
Kararı davalı patron temyiz edince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi. Daire, emsal nitelikte bir karara imza attı. Patronun; eğitim durumu, kıdem ve performans üzere objektif nedenlere bağlı olarak idare hakkı çerçevesinde farklı oranlarda artırım yapabileceğine vurgu yapıldı.
Kararda, “Mahkemece davalının savunmasından ve sunduğu sertifika, diploma ve sair evraklardan öbür çalışanlar lehine olan fiyat farkının haklı münasebetinin anlaşılamadığı münasebeti ile kıdem tazminatı talebinin kabulüne karar verilmiştir. Lakin davalı patron tarafından çalışanlara farklı oranlarda artırım yapılmasının ve farklı ölçülerde fiyatlar ödenmesinin objektif nedenlerini belgeye sunduğu dokümanlarla ortaya koyduğundan davalının eşit davranma borcuna ters davrandığının söylenemeyeceği ortadadır. Davacının iş akdinin feshinin haklı nedene dayanmadığının anlaşıldığından kıdem tazminatı talebinin reddi yerine yazılı münasebetle kabulü kusurlu olup, bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme kararının bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir.” denildi.
