İstanbul’da yıllarca besin kesiminde çalışan mühendis Süphan Feyza Bektaş, kentten ve teknolojiden uzaklaşıp 30’dan fazla ülkeyi gezerek farklı kültürleri tanıdı, akabinde memleketi Samsun’un Bafra ilçesine yerleşip kafeterya açarak hayatını sürdürme kararı aldı.
Hacettepe Üniversitesi Besin Mühendisliği Kısmı’ndan mezun olduktan sonra yıllarca İstanbul’da besin dalında çalışan 42 yaşındaki Süphan Feyza Bektaş, daha sonra kentten ve teknolojiden uzaklaşmayı tercih etti. Kamboçya, Hindistan, Fas, İran, ABD, İtalya üzere 30’dan fazla ülkeyi gezdikten sonra doğup büyüdüğü Samsun’un Bafra ilçesine yerleşme kararı alan Bektaş, dedesine ilişkin eski binayı kafeterya haline getirip, annesiyle yöresel konut yemekleri yapıp satarak hayatını sürdürüyor.
Binanın dekorasyonunu da kendisi yapan Bektaş, iş yerini kimileri binada bulunan, kimilerini da eskicilerden aldığı eski eşyalarla süsledi.
Bektaş, AA muhabirine, üniversiteyi bitirdikten sonra lisan eğitimi için gittiği İngiltere’de bir mühlet çalıştığını, daha sonra İstanbul’a dönerek mühendislik yaptığını söyledi. Bir vakit sonra bu işlerin kendisine nazaran olmadığını fark ettiğini belirten Bektaş, gerilim ve daima hareket halindeki kentin kendisine yorucu geldiğini anlattı.
Bunun üzerine işini bırakıp dünyayı gezmeye başladığına işaret eden Bektaş, “Pek çok ülke gezdim. Faklı kültürleri, ömürleri gördüm ancak daha çok Asya ülkeleri ilgimi çekti. Türkiye’de göçmen kamplarında istekli olarak misyon yaptım, en sonunda memleketime dönerek dedemden kalan 120 yıllık binayı kafeterya haline getirdim. Burada annemle birlikte yöresel mesken yemekleri yaparak hayatıma devam ediyorum.” dedi.
“Mutluluğu, huzuru memleketimde buldum”
Gezdiği ülkelerin kendisi için düzgün bir tecrübe sağladığına dikkati çeken Bektaş, şöyle devam etti: “Dünyanın birçok ülkesinde yaşadım, hoş dostluklar kurdum ancak aradığım memnunluğu, huzuru burada, memleketimde buldum. Kurduğum kafeteryada tarihi ve o dönemki kültürü yaşatmaya çalışıyorum. Meskendeki bütün eşyalar tarihi eser. Bahçesini de eski eşyalarla süsledim.
İnsanlar buraya geldiğinde hem yöresel eserleri tüketiyor hem de geçmişi yaşıyor. Burası geçmiş ile gelecek ortasında bir köprü. Bazen yaşlılar gelip burada eski eşyaları görüyor, geçmişi yad ediyor. Gençler geliyor, dünyayı ve oradaki kültürlerle ilgili benden bilgi alıyor.” Bektaş, açtığı iş yerinde para kazanmaktan çok insanlara yarar sağlamayı hedeflediğini kaydetti.
