Şöyle bir geriye baktığımda, liste başının çocuk kitapları olduğunu anımsayamıyorum. Kelam gelimi Kemalettin Tuğcu’dan ya bir ya iki kitap okudum. Galiba çocuk edebiyatından büyük edebiyatına atladım. Ortaokulda Türkçe hocamız Baha Kâhyaoğlu, Son Posta okuruydu, bize Mithat Cemal Kuntay’ın makalelerini okurdu. Bir adedinin başlığı, ‘Sakın Memur Olmayın Çocuklar’dı. Özgür yetişmenin, çalışmanın prensiplerini sıralıyordu. O isim belleğimde öylesine yer etmiş ki , bütün kitaplarını okudum, onunula tanıştım, hatta Aksaray Halkevi’ndeki konuşmama onur vermişti.
Daha sonra antolojilere merak sardım. Bu ortada müzik mecmuaları okumaya başladım. Müzisyenler hakkındaki biyografi kitaplarını ihmal etmedim. Liseye geçince İstanbul’un Fethi’nin 500. yıldönümünde, İstanbul’a dair şiir kitapları ilgimi çekti. Fazıl Hüsnü Dağlarca, Edip Ayel dizeleriyle belleğimde kaldılar.
O devirlerde Ulusal Eğitim Bakanlığı klasikleri taksitle satılıyordu, annem o külliyatı isimli bana. Batı niyetinin ve edebiyatının temel kitaplarını oradan okudum. Çeviri mecmualarını edindim. Düzyazıya o kadar düşkün değildim. O kitaplar içinde bende iz bırakan kitaplardan biri Dostoyevski’nin ‘Yeraltından Notlar’ıydı. Birinci cümlesini ömür uzunluğu unutamadım.
Lise yıllarında artık okuma alanım genişlemişti, mecmualara abone olmuştum, Türk müelliflerini tanıyordum. Ders ortalarında bile kitap okurdum. Lise bahçesinde bir tane fotoğrafımı saklarım. Elimde Yaşar Nabi Nayır’ın çevirdiği, Panait İstrati’nin ‘Baragan’ın Dikenleri’ görünüyordu.
Komşumuz olan arkadaşım Konur Ertop’la çeşitli kitaplar alır, bunları ortamızda tartışırdık. İşte temel kitaplarımdan biri de ,Thomas Mann’ın ‘Buddenbrooks Ailesi idi. Okuduğum kitaplar İstanbul’a dair ise o semtleri gezerdim. Birinci İngilizce tenkit kitaplarımı da, mecmualardan okuyup seçerdim.
O vakit Gümüşsuyu’ndaki İngiliz Kültür Heyeti’ne kitap ısmarlayabiliyorduk. Daha sonraları Tepebaşı’ndaki Amerikan Kütüphanesi’nden de kimi kitaplar almaya başladım. Yabancı kitapları bulabileceğimiz yerlerden biri de İstiklâl Caddesi’ndeki Frenç-Amerikan’dı. O periyotlarda okuma listeme Sait Faik Abasıyanık ile Çehov’u kattım.Çehov’daki taşra hüznü beni etkilemişti.
Bazı kitapları da Bâb-ı Âli’nin eski kitapçılarından almaya başladım. Yokuştan aşağı inerken Semih, Lütfi Kitabevi, Kanaat Kitabevi, İstanbul Maarif Kütüphanesi sık uğradığım yerlerdi. Kimi kitaplar eski baskı olduğundan sayfaları açılmamış, hatta solmuş olurdu.
Dışarıya pek çıkmadığımdan birinci kitaplarımı teyzem Saadet Muharrir ciltletirdi, içeriği okumamda biçimin de tesiri olurdu. Bahçeli bir meskende oturuyorduk, bahçeyi sular sonra da okurdum. Sokakta oynamadığımdan yapacak diğer işim de yoktu. Aldığım kitapları, müelliflerine imzalattım. Hocalarımın kitap seçmemde ne derece tesirli olduğunu anımsamıyorum. Bir çok kitap okununca, insan teker teker sıralayamıyor. Birtakım kitaplar hâlâ kütüphanemde duruyor. Vakit zaman bana geçmişi anımsatıyor.
