Sabahın çok erken saatlerinde Lavanta bahçelerine giriş yapıyoruz. Temmuz ayının son günleri bu olağanüstü mor tonlarını bozmadan dokunmaya ve üzerindeki arılar müsaade ettikçe koklamaya çalışıyorum. Nefis aromanın verdiği keyifle etrafa baktığımda uçsuz bucaksız bir Lavanta bahçesinde olduğumu görüyorum. Isparta en çok gülden yapılı eserleriyle bilinen özel bir kent. Akdeniz bölgesinde, göllerle çevrili, kışın ılık yazın ise Antalya kadar sıcak ve nemli olmayan kendine has ılık bir rüzgârı olan güzellik…
Bahçenin işletmecisi lavantalar içinde fotoğraf ve görüntülerin daha hoş olması için birtakım aksesuarlar koymuş, kocaman bir sinema platosu üzere. Bu devasa bahçede toplumsal medya için en hoş pozları verebilirsiniz. İsterseniz küçük mağazada gül ve lavantadan yapılmış eserleri inceleyebilirsiniz. Lavanta, kantaron yağından tutun da güllü kahveye kadar… Artık gülsuyu ve başka kozmetikleri saymıyorum bile.
Kahvaltıda ise çay ve kahve dışında kendi üretimleri besinlerle beslendik. Birkaç detay dışında çabucak hemen tümü doğaldı. Sıcak bir temmuz ayı olarak doruktaki güneşten en klasik korunma hali olan mor şemsiyeye bayıldım. Her ne kadar burada poz verirken bir detay olsa dahi düzgün ki orada vardı. İşletme sahibi fotoğrafçılar için doğal dekoru tamamlayan küçük aksesuarlar koymuş. Geniş bahçeyi gezerken şaşırtan nesneler karşınıza çıkabiliyor.
Yerli halkla sohbet etmenin keyfini ise ayrıyeten bahsetmek isterim. Yaşadıklarını ve yorgunluğunu yansıtan yüzler lakin ne kadar gerçek ve içten… Yılların yıpranmışlığının yanı sıra dinç ve huzurlu bir vücudun taşıdığı güler yüz. Tipik Anadolu bayanları ve tadına doyulmaz bir sohbet. Tabanına kadar içime çektiğim bu Anadolu kokusunu ve sohbetini her vakit sevdim.
Türkiye’nin ‘Maldivleri’ni görmeden dönmek olmaz!
Ruha uygun gelen bu doğal parfümün tesiri geçmeden Burdur’da Salda Gölü’ne ulaşmak güç olmadı. Aslında çok yakındı. Uzaktan da yaklaştıkça da cazipliği hiç değişmedi. Basından çıkan haberlerle telaşlı bir biçimde göl kenarına iniyoruz ve düşük bir beklenti ile kıyıya hakikat ilerliyoruz. Göl, uçsuz bucaksız doğal bir havuz üzere. Mavi tonlarıyla bezenmiş dünya olağanüstüsü bir tabiat olayı. Beyaz kumlar, küçük taşlar, magnezyum ve başka yararlı mineralleriyle bir mucize.
Türkiye’nin Maldivleri diye tanıtılıyor. Bence asıl Maldivler burayı andırıyor. Bir kez içerdiği mineraller sayesinde açık bir termal havuz üzere. Göle girildiğinde bastığınız kum güya masaj yapıyor ve bu yumuşak kili bedene maske üzere sürerseniz cilde âlâ geldiği söyleniyor. Göldeki kumun kimyasal ve biyolojik açıdan incelenmesi lazım. Apayrı bir içerik çıkabilir fakat doğrusu bunu yazmaktan bile çekiniyorum. Lakin yalnızca araştırma hedefli tahlili kastetmiyorum. Ticari emeller yahut başka gayeler için asla ve asla kullanılmamalı.
‘Gölde yüzmek sakıncalı ve yasaktır’ tabelasını okuyarak rahatlıkla ve herkes üzere göle giriliyor lakin neyse ki yüzme olayı olmuyor. Burada en değerli bahis, kaynaklarımızın motamot korunması hatta mümkünse daha da ziyaret edilebilir olması. Misyonumuz bu doğal zenginliklerimiz asla yok etmek olamaz bilakis daha âlâ şartlarda yaşatmaktır. Bir tane dahi çöp görmememiz gerekir. Bırakınız çöpleri ortada bırakmayı! Bu eşsiz mucizeler bizlerin tüketeceği kaynaklar olamaz.
Göl şimdilik pak lakin o kadar çok cins arabası uğruyor ki ve o denli kalabalıklaşıyor ki hem halkın hem idarecilerin bu hoşlukları muhafazası adeta bir vazife olmalı. Herkes hassas olmalı. Yoksa çocuklarımıza eski seyahat fotoğrafları gösterip burada şu vardı demek ne kadar üzücü ve utanç verici…
