Bir gezgin neden bu tropik bir adaya masraf sorusundan başlayalım. Bu sorunun birçok mantıklı sebebi vardır. Kendi adıma sıralıyorum. İnci üzere beyaz kumlarda dalga ve kuş seslerini duyarak yürümeyi, tropik, yöresel meyvelerden tatmayı, iklimin yansıttığı sıcak lokal halkla sohbeti, sokaklarda var olan satıcıların sunduğu doğal hindistancevizi suyu içmeyi dilek etmiştim. Ve olağan buradaki düzensizlikten biraz olsun kaçmayı. Bu münasebetler bitmedi. Devam edecek olursam, şanslı bir andaysam okyanusta yüzen su kaplumbağalarına dokunmak, hatta yunuslarla birlikte yüzmek üzere hayallerim de vardı. Bu istekler macera içinde evrim geçirebilir duruma nazaran lakin baştan temel hedefler muhakkaktır. Bunların olma mümkünlüğü yüksektir lakin bahta bağlı olanlar için ziyadesiyle istemek bazen şaşırtan biçimde gerçekleşmesini sağlar. O halde kimi istekleri içten dilemek ve tesadüfe bırakmak en doğrusu…
Her zamanki üzere “Beraber uçtuk bu yollarda” dediğim THY’ye ilişkin bir uçakla adaya ayak bastım. Vaktinden erken indik ve şükür ki çok rahat bir seyahat yaptık. Varsayım ediyorum ki uçakta mürettebat hariç tek Türk vatandaşı yolcuydum. Uçaktan nefis bir görünüm eşliğinde iniyorsunuz. Yavaş, naif bir kuş üzere yaklaşıyor ve neredeyse zirveden adayı içinize çekerek seyahatiniz başlıyor. Ada üstten etrafı turkuaz renginde okyanus ile çevrili kocaman yeşil bir dağ üzere duruyor…
Havaalanı son derece küçük ve bakımsız. İstanbul havaalanı üzere devasa ve yeni bir yapıdan sonra burası o kadar minyatür geldi ki… Alanda tek uçaktık ve iner inmez bavulumu kapıp dışarı çıktım. Evvelden kapıda adıma tutan tabelayla beni bekleyecek bir taksi ayarlamıştım. Ne yazık ki ne adımın bulunduğu bir tabela ne de oradaki havaalanı taksileri dışında bir araç yoktu. Aldatıldığıma mı üzüleyim, yoksa başıma diğer neler geleceğine mi? Yeni bir ülkeye girişte birinci intiba çok değerlidir. Hiç sevmediğim sıcak ve nemli havanın yanında bir de bu aldatılma duygusu beni bozdu fakat çabucak toparladım.
Deniz, kum, güneş ve ansızın bastıran yağmur
Seyahat öncesi araştırmamda dijital ortamda fazla bir bilgi olmadığını şaşkınlıkla gördüm. Metin yerine sıkça fotoğraf ve görüntü yer alıyor. Günümüz için uygun. Lakin insanın evvelden bilmeyi istediğini zarurî bilgiler var. Örneğin, trafik ve priz sistemi İngiliz kültürü tesirinde. Muson yağmurları ani kendini gösterdiğinden ve hakikaten bardaktan boşalırcasına akarken oraya hazırlık yaparken dikkat etmek gerekir. Bazen kolay bir şemsiye yetersiz kalıyor. Ya kocaman, güçlü bir şemsiye lazım ya da yeterli bir yağmurluk yanınıza almanız gerekir. Yerli halk bu iklime o denli alışmış ki ani bastıran yağmur, güya bedeni sıyırıp geçen hafif bir rüzgâr tesirinde. Pek aldırmıyorlar.
Büyüleyici bir manzara
Odaya yerleştikten sonra hiç vakit kaybetmeden etraf araştırmasına geçtim. İnternette fazla bilgi olmamasına şaşırmamak lazımmış. Fotoğraflar esasen anlatıyor. Görüntülerde sese hiç gerek olmadığına şahit oluyorsunuz. Gözlerimin gördüğü imaj düş üzere. Cennet ötesi bir görüntü. Sözlerin anlatmaya yetmediği bir tabiat karşımda duruyor. Aslında dilim tutuluyor, yalnızca hipnotize olmuş üzere otomatik fotoğraf çekiyorum. Tıpkı panoramik görünüm fakat farklı imaj neden? Zira her dakika ışık değişiyor, değiştikçe renkler fotoğraflara öbür bir tat katıyor. Bu başkalaşımı daha evvel yaşamadım. Bildiğim renkler mi değişmiş yoksa gözümün retinası mı? Görme alanı dar geliyor sanki…
Burada kesinlikle söylemem gereken otel çalışanları sahiden turistlerin gözünün içine bakıyor. Bana bu türlü geldi. Bunun olağan ki duygusal olduğunu düşünmüyorum… Başkalarını bilemem lakin benim kaldığım otelde otel idaresi ile kelamlı bir yana daha fazla yazılı bağlantı oldu. Oda kapısından girdiğimde kapının altından atılmış mektup görmek eski heyecanlara götürdü. Ne olduğunu iddia ettim doğal olarak fakat bana nazaran kattığı meraktan dolayı eski yordam bağlantıdan her vakit daha keyif aldım.
Okyanus sesiyle uyku
Otel tam da okyanus kenarında bir pozisyondaydı. Münasebetiyle her daim okyanusun hırçın dalgalarının aniden kıyıya vurduğu gürültü başlangıçta garipseniyor. Sonra o denli alışıyorsunuz ki, o ses geceleri ninni üzere geliyor. Plajdan bahsetmişken ağır dalgalı bir deniz rahat bir yüzmeye müsaade vermiyor. Öte yandan, inci tanesi üzere ışıldayan berrak kumlara değen ayaklarınızla koyu baştan başa yürümek var ya. İşte buraya getirten nedenlerden bir tanesi. Hani o alımlı balayı fotoğraflarının çekildiği kareler. Artta hindistancevizi ağaçlarının çevrelediği, kıyıda kristal kayaların vurduğu sert dalgaların esintisiyle yapılan yürüyüşler… Gerçekten hiç yorulmadan saatlerce gidilebilir. Yalnızca tepenizde sizi takip eden güneşe dikkat! Hiç belirli etmeden sinsice yakabiliyor.
Bir tam günümü orada çok yapılan tekne tipine ayırdım. Orjinal ismi: ‘Reef Safari’. Bir öteki değişle, altının bir kısmı denizi seyretmeye imkân veren cam ile kaplı bir katamaran ile yapılan ve içinde şnorkel aktivitesini içeren eğlenceli bir tıp. Bu çeşit un kıymeti kişi başı yaklaşık 100 Euro. Paha mi? Bize nazaran çok kıymetli ancak değebilir. Oraya giderseniz kesinlikle katılın derim. Bilhassa papağan, zebra, mercan kayalığı balıkları ve en bilinen devasa büyüklükte su kaplumbağaları. Sportmen dalgıçlar eşliğinde yapılan bu tıbbın bence en keyifli tarafı şnorkel sırasında gördüğüm ve aslında ürktüğüm bu canlılar. Şanslı olduğum söylendi. Demek ki su kaplumbağası her vakit karşılaşılan bir şey değil. Birlikte daldığımız kaptan gösterdiğinde çok heyecanlandım. O peşinden gitti lakin kaçırdık. Yakalayabilseydik dokunmak ve hoş bir anı olarak fotoğraflamak isterdim. Onun yerine cins programında olduğu üzere bol bol zebra balıklara dokunup, ekmekle besleme aktivitesi yapılıyor. Deniz kısmını anlatmak için sözleri yetersiz kıldığımdan fotoğraflara dalmayı öneriyorum. Fotoğaflar aslında o denli konuşuyor ki bizlerin anlatması sahiden gereksiz…
Belki de dünyanın en küçük başşehri olan Victoria kenti bu Mahe Adası’nda yer alıyor. Birinci baktığınızda trafiğin akışı, merkezdeki saat kulesi, kiliseler üzere tipik İngiltere figürleri gözünüze çarpıyor. Lakin burayı ilkönce Fransız Kaşif Seysel keşfetmiş olduğu söyleniyor. Daha sonra İngilizler gelmişler ve hâkimiyet daha fazla onlarda kalmış üzere bir imaj var. Turist çeşitliliğine bakılırsa İngiliz’den çok Fransız, Hintli, Rus ve Alman vatandaşları ile karşılaştım.
Başkentte bence öncelikle kent pazar yerini görmek lazım. Tropik yöresel balıkları, meyve ve zerzevatları, baharatlarıyla bundan daha renkli bir Pazar görmedim. Satıcıların rengi de çikolata olunca hoş bir kombin oluşturuyor…. Baharat deyince buraya mahsus tatlar vanilya ve tarçın öncelikle. Bunların dışında birçok ikramlık eşya çeşitleri burada satılmakta. Ben eserleri her vakit bir süpermarketten almayı tercih ederim. Daha uygun şartlar ve fiyatlar olduğunu göreceksiniz.
Tabii ki eşsiz hoşlukların yanında olumsuz tarafları da bahsetmek gerekir. Nemli ve sıcak iklimden geldiğini kestirim ettiğim sinek sorunu can sıkıcı. Dışarı yapılan tatlar elbette var ama hijyen olmasına dikkat etmelisiniz ki bundan emin olmak güç. Güvenlik konusunda tereddütlerim vardı. Bilhassa Buea Vallon bölgesinin iç taraflarında ve kıyıda sık sık güvenlik çalışanına rastlamam rahatlatıcı oldu. Geç saatlere kadar çalışmaları, ve polis araçlarının seyri turistler için emniyetli. Hatta tekne seyahatlerinde üstte daima helikopterler geçerken izlendiğimiz üzere pay kapıldım ve bunları olumlu olarak algıladım.
Burası balayı, yıldönümü ve düğün turizmi olarak bilinen adalardan. Birtakım oteller bu bahiste sertifikalı. Merak ettim, araştırdım ve bilgileri aldım. Kısaca şunu söyleyebilirim Avrupa’nın güçlü çiftleri için en doğal, mükemmel bir dinlenme yeri. Her vakit dediğim üzere, seyahatin en hoş tarafı ülkeme dönüş. Daha enerjik, daha dinlenmiş ve çok daha bilgili…
