Uçsuz bucaksız kum doruklarının oluşturduğu Ica Çölü’ndeki bu minik yerleşim alanına dilerseniz Peru’dan düzenlenen tiplerle ya da araç kiralayarak gidebilirsiniz. Biz programımız daha esnek olabilsin diye araç kiralamayı tercih ettik. Lima ve etrafı yıl içerisinde epeyce az yağış alan bir bölge, yani okullarda öğrendiğimiz çöl iklimi örneklerinden. Tosun Paşa’da merakla aranan Yeşil Vadi’yi izleyerek büyümüş bir nesil olarak çöl içerisindeki vaha fikri bizi hayli heyecanlandırdı, düştük yollara.
Huaccachina, Lima merkeze yaklaşık dört saat uzaklıkta, aslında müddet kısalabilir lakin yol çalışmaları ve kural dinlemeyen Peru sürücüleri sayesinde yol uzuyor. Lima’dan ortalama bir saat uzaklaştıktan sonra yol kenarlarında orta ara kum doruklarını görmeye başlıyorsunuz ve tabi Huaccachina’ya yaklaştıkça bu oran artıyor. Sonra birden kendinizi kum doruklarının ortasında göl kenarında buluyorsunuz. Ve işte nefesinizi kesen o an… Palmiyeler, göl ve gözünüzün görebildiği son noktaya kadar kum…
Şaşkınlığımızı gizlemeye ve “Bu göl yapaydır canım” diye mazeretler üretmeye çalışırken bölgenin rehberinden aldığımız bilgiyle bir sefer daha etkileniyoruz, göl ve yeşillikler doğal, yapay değil. Hatta bir inanışa nazaran bu vahanın oluşumunda İnkalılar vaktinde bir prense âşık olan prensesten bahsediliyor. Kıssada prensin ölmesinden sonra prenses o kadar gözyaşı döküyor ki, bu göl oluşuyor. Prensesin ağlamasını gizlice izleyen avcıyı fark eden prenses avcıdan bu gölün etrafını dolaşarak kaçıyor ve bu kaçışta gölü çevreleyen dev kumullar oluşuyor. Huaccachina’nın öyküsü bu biçimde, gelelim işin eğlenceli kısmına. Bu kum dorukları tam bir atraksiyon merkezi. Dilerseniz buggy denilen çöl araçlarıyla son sürat çöl tipi ya da sandboard yapabilirsiniz. “Ben daha sakin vakit geçirmek istiyorum” derseniz günün geceye döndüğü, havanın birden serinlediği Ica Çölü’nde gün batımının keyfini çıkarmanızı öneririm.
Biz tüm bu alternatifler ortasında seçim yapmaya çalışıp beş yaşındaki oğlumuzla birlikte “Buggy riskli olabilir mi, sever mi, korkar mı?” diye düşünürken Efe seçtiği araçlardan birisine çoktan binmişti bile. Bu otomobillerde çocuklar için farklı bir kemer, kilit sistemi var. Açıkçası bu ayrıntı içimizi rahatlattı ve Efe’den aldığımız hamasetle çıktık yola. Hayatımda unutamayacağım anlardan birisini daha yaşadım o aracın içerisinde. Sürat, rüzgâr, çıtır çıtır insanın yüzüne çarpan kum taneleri…
Tüm bu hisler içerisinde keyifle ilerlerken birden yavaşladık ve tırmandığımız bir doruğun doruğuna park ettik aracımızı. Biz daha ne olduğunu anlamadan sürücümüz Carlos sanboardu otomobilin bagajından çıkarmıştı bile. Aslında bunun için anlaşmamıştık kendisiyle, biz kardan sonra kumda kaymak nasıl olur diye çok merak etmiştik, kaymak da istemiştik ancak çocukla olduğumuz için bu alternatifi pas geçmiştik.
Arabadan inip ne yapacağımızı anlamaya çalışırken Carlos yalnızca kayak formunda değil, boardların üzerine yatarak da kumların keyfini çıkarabileceğimizi söyledi. “Siz sırayla kayın ben Efe ile dorukta sizi bekliyor olacağım” dedi ve bizi can konutumuzdan vurdu. Birinci denemeyi eşim yaptı, “Ben sıramı beklerken cüret edebilir mi, denemek ister mi?” diye hiç düşünmediğim oğlum sıramı kapıverdi elindeki minik board ile. Halbuki biz hazırlanırken Carlos Efe’ye küçük boardu gösterip onu ikna etmiş, bizimkisi de dünden hevesliymiş. Carlos’un verdiği tüm direktifleri dinleyip, boardun üzerine uzunluklu uzunluğuna uzanan oğlum kendisini bırakıverdi dik yokuştan aşağıya. Ve tekrar o tanıdık ses ve kahkahalar çınladı havada, bir çeşit daha, sonra bir sefer daha… Yeterince yorulup doruktan üste yürüyemeyeceğimiz kademeye gelene kadar vakit geçirdik çölün ortasında.
Günün kalan kısmını çölde ve vahadaki gölün kıyısında keyifle geçirdik. Göl kıyısında çölde gezen buggyleri, sandboarding yapan şahısları izlemek, rüzgârın istikametine nazaran vakit zaman bize getirdiği kahkahaları dinlemek hayli eğlenceliydi. Havanın kararmaya başladığı saatlerde Lima’ya yanlışsız yola çıktık. Bu ortada ufak bir not, dilerseniz vahada konaklayabileceğiniz oteller var. Kakat biz programımız sıkışık olduğu için Lima’ya dönmeyi tercih ettik.
İşte bir hayalimizi daha gerçekleştirmenin verdiği keyifle, kocaman turuncu güneş denizin içine batıp bize eşlik ederken Lima’ya dönüş yolundaydık. Art koltuktaki oğlumuz yorgunlukla çoktan uykuya dalmıştı bile… Burayı kesinlikle görmelisiniz…
Tahinli & Cevizli Kabak Tatlısı | Mucize Lezzetler
