◊ Bu kadar ferdî bir sinema yapmanın, çocukluğunuzdan izler taşıyan bu kıssayı anlatmanın sizin için ne manaya geldiğinden biraz bahseder misiniz?
– Steven Spielberg: Ortaya çıktığından çok daha kolay olacağını düşünmüştüm, zira katiyen malzemeyi ve hayatım boyunca tüm karakterleri biliyordum. Yeniden de, bunun benim için çok ürkütücü bir tecrübe olduğunu fark ettim.Çünkü yarı otobiyografik bir halde, sadece kendi hayatımda değil, üç kız kardeşimin ve artık ortamızda olmayan annem ve babamı da anlatmış oldum. Her vakit yalnızca kendimi korumak için kendimle gerçeklik ortasına bir kamera koyabilmişimdir. Lakin bu arayı “The Fabelmans”da koyamadım. Duygusal olarak çok sıkıntı bir tecrübeydi.
◊ Steven Spielberg ile birlikte hem sinemanın senaryosuna hem de yapımcılığına imza attınız… Neler söyleyeceksiniz?
– Tony Kushner: Saat başı fiyat almalıydım. (Gülüyor) Steven ve ben, haftada 3 gün, günde 4 saat Zoom’daydık. Steven’la 20 yıldır birlikte çalışıyoruz. Yalnızca Steven’ın az evvel söylediği bir şeye itiraz etmek istiyorum, sinemalarının hiçbirinde kamerayı kendisi ile gerçek hayat ortasında tuttuğunu düşünmüyorum. Bence onu kusursuz yapan şey, yaptığı her işte duygusal bir derinlik ve güç olması. En çılgınca tanınan sinemalarında bile gerçek acıma, derinlik ve karmaşıklık anları var.
◊ Sammy rolü için neden Gabriel LaBelle’i tercih ettiniz?
– Steven Spielberg: Sammy’ye çok fazla özfarkındalık getirmeyecek ya da en azından izleyiciyi o özfarkındalığının olmadığına ikna edecek kadar düzgün performans gösterebilecek birini bulmam gerekiyordu. Zira Sammy’nin bir duruşu var. Bu rol için birçok farklı genç oyuncuyu düşündüm.Sayfaları Gabriel’e gönderdik ve okuduğunda “İşte budur, tamam” dedim. Olağanüstü bir okumaydı.Gabriel senaryoda olmayan çok şey ekledi. Diğer bir deyişle, sanırım kendi varoluş hissini role aşılıyordu. Ve onun özgünlüğüne dair nitekim âlâ bir fikir edindim.“Ah, bu oyuncu gerçek. Bu oyuncu öteki birinin kelamlarını nasıl konuşacağını biliyor lakin konuşurken sözleri uyduruyormuş üzere hissettiriyor” dedim. Gabriel’den çok etkilendim.
Gabriel LaBelle – Steven Spielberg – Judd Hirsch
◊ Gabriel, mükemmel bir oyunculuk. Rol sizin için nasıldı?
– Gabriel LaBelle: Steven Spielberg’e bu çok nazik kelamları için teşekkür ediyorum. Beni sinemasında oynatması inanılmazdı. Steven’ı oynamak çılgıncaydı.Çekime başlamadan evvel yalnızca bir ayım vardı ve bu yüzden ona hayatı ve sinema hakkında pek çok soru sordum.Gerçekten ödüllendirici bir tecrübeydi. Tony’nin inanılmaz senaryosu, onu okumak, yapmam gereken işi varsayım etmek ve sete gitmek, bundan emin olmamak ve başarılı hissederek ayrılmak benim için tepede hissettiren bir histi, eksiksiz oluşundan bahsetmiyorum bile.Ve bu insanların yanında olmak, her şey… Bu o denli bir eğitim ki… Bu sahiden ilham vericiydi.
Hayatımda bazen çok üzüldüğümü hissettim
◊ İzleyiciler, bu sinemayla genç Steven Spielberg’in bugüne nasıl geldiğini gördü… Sinema dalının bugünkü ve eski halini kıyasladığınızda neler hissediyorsunuz?
– Steven Spielberg: Çocukken sekiz milimetrelik birçok sinema çektim. Ve o günler eşsizdi. Profesyonel araçlar yoktu. Hollywood’da sinema kesen son kişi bendim. Kapıdan geçen makaralardaki sinemayla nitekim kimyası olan son şahıstım. Dijital çağ uygun.Hepimiz onun içinde çalışıyoruz ve bundan hepimiz faydalanıyoruz fakat selüloitin kokusunu, ellerini almayı ve sinemaları ucuca kesmeyi özlüyorum. Hepimizin birlikte büyüdüğü tüm o küçük hazırlanmış anlar… Asla bir ucuca ekleyiciye sahip olmayacak yahut bir kamera bağlayıp sineması düzgün bir biçimde kapıya sokmak zorunda kalmayacak yeni kuşak için üzgünüm. Ve benim kuşağımda buna maruz kalabilmek mükemmel bir şeydi.
◊ Spielberg, bu sinemada izleyiciyle daha evvelki süper işlerinizin hiçbirinde olmayan neler paylaşıyorsunuz?
– Steven Spielberg: Hayatımda çok üzüldüğüm vakitler oldu. Boşanma, insanı travmatize eden bir durumdur. Ben de “E.T.”yi çekerken annemle babamın boşanma öyküsünü anlatmak için yola çıkmıştım. Boşanma hakkında birkaç sayfa yazmıştım ve sonra öykümle gerçeklik ortasına bir şey; bir uzaylı koydum. Bir nevi kumar oynadım. Yalnızca anılarıma büsbütün dürüst olan bir öykü anlatmak istedim. Tüm anılarımın yüzde 100 yanlışsız olduğunu söyleyemem ancak hatırlayabildiğim kadarıyla, kız kardeşlerimle büyüme tecrübemi ve onların benimle büyüme tecrübelerini en yeterli halde yansıtan bir öykü anlatmak istedim.Pandemi sırasında meyyit sayısı arttıkça, ülkede ve dünyada olup bitenlere dair raporları izlemeye devam ederken, bunun insanlık için ne manaya geldiğini düşündüm. Bu salgın bizi ne kadar uzağa götürecekti? Şayet çok eşsiz bir anne ve babaya sahip bir reşit hakkında öykü anlatacaksam, en güzel vakit bu olabilir dedim. Bu sineması Tony’yle birlikte yazdık. Zira ben nereye varacağını bilmiyordum…
BİR SANATKARIN KENDİSİNİ BU TÜRLÜ ÇIPLAK FORMDA ORTAYA KOYMASI İLHAM VERİCİYDİ
◊ Paul Dano, sinemada Sammy’nin babası Burt Fabelman’a hayat veriyorsunuz. Usta bir direktörün hayatından izler taşıyan bu sinemada rol almak nasıl bir histi?
– Paul Dano: Bu karakterin, bu rolün bana teklif edilmesinden ötürü çok memnun olduğumu söylemek istiyorum. Bence bir sanatkarın kendisini bu biçimde çıplak bir halde ortaya koyarak kendini bir sefer daha zorlamasını görmek ilham vericiydi. Ve nihayetinde gerçek bir ikram olduğunu düşünüyorum. Bence yaşanmış bir hayatı somutlaştırmak ve insanın özünü yakalamakla ilgiliydi. Steven, ailesini yakalamaya çalışırken bizim de ruhumuzu güzel karşıladı. Sahiden eşsiz bir tecrübe.
◊ Sammy’nin hayatında kıymetli bir yeri olan Bennie amca rolü sizin… Karakteri yaratırken Steven Spielberg ile konuşmalarınızı merak ediyorum.
– Seth Rogan: Steven çok açık ve nazikti. Benny Amca karakteriyle Steven’ın bütün ailesiyle tanışma gururuna eriştim ve ondan ne vakit bahsetsen, herkesin yüzü bir nevi aydınlanıyordu. Ben de “Herkes onu seviyor. Olağanüstü, büyüleyici, komik” diye kendime not aldım… Dürüst olmak gerekirse, ona Steven’a bakmak ve yüzünde an be an düzgün bir iş çıkardığımı düşündüğünü görmek ve muhtaçlığı olduğunu hissettiği şeyi ona sağlamak istedim. Steven kadar şahane biri sizi takıma aldığında, bu birtakım açılardan çok fazla baskı yaratır. Fakat birtakım taraflardan bu baskıyı hafifletir zira o ne yaptığını biliyor. Ne yapabileceğimi biliyor. Bunu yapabileceğime inanmasa beni almazdı. Ve bu yüzden, yeteneklerinizin en uygununu yapmanız gerekiyordu.
◊ Judd, sinemada canlandırdığın Boris karakteri genç Sammy ile şahane anlar yaşıyor. Boris’i bir de sizden dinleyelim… Boris, Spielberg ailesindeki Yahudi kültürünü mü temsil ediyor?
– Judd Hirsch: Senaryoyu okuduğumda “Kahretsin, mükemmel” diye düşündüm. Steven’a “Peki bu adam kim?” diye sordum. “İstediğini yap” dedi. Bir karakter olarak hiçbir şeyi temsil etmedim. Ben yalnızca içinden geçmek ve birilerine anlatmak zorunda olduğum bir hayatı temsil ediyordum.
